Kluizenaar
Ik reed in Frankrijk een tunneltje onder een Pyrenee in, en kwam aan de andere kant uit in een Spaans dorpje. Het hing daar helemaal vol met elektriciteitsdraden. Het was een klein, onooglijk en deprimerend dorpje. Ik denk niet dat iemand hier ooit vrijwillig stopt. Aan de kant van de weg stond een bordje met ‘Elektriciteitsmuseum’. Degene die dit museum hier heeft opgezet moet vrij wanhopig zijn geweest. Hoeveel bezoekers zou dit museum krijgen per jaar? De vader, de moeder en de echtgenote van de museumdirecteur?
In drie seconden was ik het trieste dorpje uit, op weg naar betere oorden: het nationaal park Ordesa. Dit is de derde keer in mijn leven dat ik hier ben, behoorlijk tegen mijn gewoonte in, maar het is dan ook een van mijn favoriete plekken op aarde. Zo mooi: bossen met daarboven enorm hoge kale rotsen, watervallen, woeste beken door de vele regen van eergisteren. Ik val stil. Ik praat met zo min mogelijk mensen hier, en vind dat oprecht fijn. Dat je jezelf nog zo kan verbazen.
Reacties
Reacties
Wat een reis met je kan doen hé: stilte fijn vinden.liefs
Wow
Ben je daar nou alwéér!
Goed bezig.
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}