Eerst was er een geweldige dag in een prachtig Lucca. ’s Morgens heerlijk gewinkeld. Goed excuus: wat moet je anders in de regen, en bovendien kan ik natuurlijk niet uit Italie vertrekken zonder Italiaanse schoenen gekocht te hebben. Daarna uitgebreid geluncht met een mooi glas witte wijn, en ’s middags de kerken/monumenten/muur van Lucca, waarbij de zon doorbrak. De dag afgesloten met een concert van aria’s van Puccini in een kerk: kippenvel, en een stuk was zelfs zo mooi dat ik ervan moest huilen. Ik was nog uren daarna verliefd op het leven.

En daarna waren er vier dagen van onweer en onophoudelijke regen. Alles nat en klam en koud en modderig, en kleine beekjes langs en onder mijn tent. Alle campinggenoten opgesloten in de eigen tent of caravan, en iedereen zo geschokt door het weer dat zelfs de voetbalwedstrijd in de campingbar de stemming er niet in kreeg. Behalve dan bij mijn buren, die zo te horen de tijd met sex verdreven. Met dat weer was buitenspelen geen optie, dus mijn tijd besteed aan goede films op de laptop, veeeeel kerken en musea in Bologna en Ravenna, en een paar ingewikkelde boeken. Ik ben dus nu weer helemaal de Volkskrant en mijn opvoeding waardig.

Vanaf morgen gaat het weer opklaren, en bovendien ben ik een beetje kerkmoe, dus misschien mijn plannen voor het culturele Venetie laten varen en toch maar ergens in de zon gaan liggen? Het moet natuurlijk allemaal niet te verantwoord worden.